Ο πολυχώρος STUDIO 2 [Οδός Καζαντζακη 2, Ηράκλειο-Κρήτης, τηλ. 2814 001 271] ανοίγει επίσημα την Τετάρτη 14 Απριλίου 2010 και σας προσκαλούμε να δείτε ενα σύνολο πολλαπλών καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων καθώς και έργων ζωγραφικής και κατασκευών μου με γενικό τίτλο "Τα Αναδρομικά μου..."

Τα έργα αυτά προέρχονται από τρεις εκθέσεις της περιόδου 1999-2003.

>>>1999 -“Deposit”, Art Athina 7’99. Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα.

>>>2001 -“Anabiosis”, ζωγραφική και κατασκευές στην αίθουσα τέχνης “Σκουφά”, Αθήνα.

>>>2002 -“Ελευθεροκοινωνία”, ζωγραφική και κατασκευές στην Αίθουσα Τέχνης Θεσσαλονίκης.




DEPOSIT






..................................
Τα αυστηρώς «ανδρικά» και μισογυνικά ανθρωπάκια του, ακάλυπτα, φαλακρά, ή με την κλασσική τραγιάσκα, με μεγάλες επιμήκεις μύτες και βλέμμα αποστασιοποιημένο, σχεδόν γραφειοκρατικό και «καφκικό», μοιάζουν στους πίνακές του να περιμένουν σε μια «θεσμική» ακινησία «της ουράς», της αποβάθρας, του σταθμού, ίσως του τελωνείου, της εφορίας, ή άλλου χώρου διαμετακόμισης και πεσιμιστικής προσμονής. Σφιχτοκρατούν όλοι τις ίδιες χαρτονένιες βαλίτσες, με τις πέτσινες γωνίες σαν πηγούνια στα άκρα. Είναι ίδιου μεγέθους, ίδιας κοπής και σχήματος και το μόνο που θα τις διαφοροποιούσε στα μάτια της φαντασίας μας θα ήταν, ίσως, το αόρατο περιεχόμενό τους. Όμως, όλες μοιάζουν τόσο ανάλαφρες σαν αδειανές και η μόνη δύναμη βαρύτητας που δεν τις αφήνει κάποιες φορές να πετάξουν, και τις κρατά συνδεδεμένες με τη γή, μοιάζει να είναι το στιβαρό κράτημα με το οποίο τις περιθάλπτουν οι κάτοχοί τους.
Ποιά είναι αυτά τα όντα με τα προκάτ καφετί κακοραμμένα κοστούμια παντός καιρού; Τί τα σπρώχνει να κάνουν το απονεννοημένο διάβημα να παραταχθούν στην ουρά, ή στη γραμμή, να ντυθούν έτσι, και τέλος τί τα αναγκάζει με μια βαλίτσα στο χέρι να μπούν στη διαδικασία της φυγής; Γιατί το ταξίδι που μοιάζει να μπαίνει σε κίνηση δεν δείχνει τον προορισμό του ούτε στα πρόσωπα ούτε στη διάθεση που αποπνέουν. Μοιάζει με μια φυγή στο πουθενά ή σε έναν απροσδιόριστο χώρο που οι άνθρωποι φαίνεται να ονειρεύονται και να προσμένουν μοιρολατρικά.

ANABIOSIS





“Το ορατό δεν είναι η αλήθεια”
................................
"Άλλωστε οι τίτλοι των προηγουμένων εκθέσεων: “Γκαραζ”, “Transit”, “Deposit”, Terracotta” μας δίνουν να καταλάβουμε, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα συγκεχυμένο ταξίδι και έτσι, για μια στιγμή είχα σκεφτεί τον Καβάφη, αλλά το ταξίδι του ποιητή είναι ένα ταξίδι της επιστροφής, ενώ αυτό του καλλιτέχνη μας είναι μια συνεχόμενη έξοδος.
Κοιτάζοντας τα τελευταία έργα του, όλα αυτά φαίνονται ακόμα πιο έντονα, φυσικά μόνο με την προϋπόθεση ότι δεν σταματάμε πάνω στην επιφάνεια του φαινομένου. Τα ανθρωπάκια του έχουν γίνει απρόσωπα, επιδεικνύοντας οτι η ταυτότητα τους δεν μετράει, οι βαλίτσες πάντα πιο ελαφριές δείχνοντας οτι το περιεχόμενό τους δεν έχει σημασία και μετά η γραμμή, πάντα πιο γρήγορη, που περνά συνέχεια από το περίγραμμα των σωμάτων σ’αυτά των αντικειμένων μέχρι να φτάσει σ’ ένα είδος φαντάσματος του παπουτσιού. Το ταξίδι είναι εκεί! Χαραγμένο στην επιφάνεια της ερήμου του μουσαμά. Είναι τα περιγράμματα των φιγούρων που προσδιορίζουν τη διαδρομή όπως οι άγγελοι του Paul-Klee σχεδιάζουν τους εαυτούς τους σε μια μετακίνηση χωρίς διάσταση."

ΕΛΕΥΘΕΡΟΚΟΙΝΩΝΙΑ *







...........................................
"Η συχνή σχεδιαστική ομοιομορφία, ακόμα και στα διάκενα που σχηματίζονται, ένας εγκεφαλικός ιστός χαράξεων, περιγράφουν κάποια πρόσωπα μετατρέποντας τα σε ανώνυμο σύνολο (υπερβατικό σύνολο).
Μέσα απο την απροσωπία - ισορροπία το πλήθος με κοινή γεωμετρική συνισταμένη κάποιας παγκοσμιότητας φέρει τα μηνύματα μπροστά στον κοινό. Με την “τέχνη” η έννοια της θυσίας και του εξαγνισμού είναι πρόδηλη ακομα και μέσα απο την κατασκευαστική αλήθεια ενός γραμικού εικονικού σύμπαντος αφηγηματικών συμβόλων μέσα απο απλούστατο “συντακτικό” εννοιών που καταλήγουν σε πολύπλοκα και καμμιά φορά σε φιλοσοφικά ερωτήματα.
...........................................
Παρόντες, διακρίνονται και “οι προσωπικοί μόνιμοι θεατές” φτιαγμένοι “καθ΄εικόνα” μάρτυρες της γενικώτερης ανατροπής και επικοινωνίας με το εσωτερικό σύμπαν της ελευθεροκοινωνίας, νιώθοντας την παρουσία - απουσία των μεγάλων συμπερασμάτων.

>[ελευθεροκοινωνια]* Ναυτικός όρος, κατα την προσέγγιση του πλοίου σε λιμάνι του εξωτερικού ζητείται απο τις αρχές η δυνατότητα “ελευθεροκοινωνίας” δηλαδή εισόδου του στο λιμάνι και ελεύθερη πρόσβαση στην χώρα μετά τους τυπικούς ελέγχους.